Zgodnie z art. 32 ust. 1 Konwencji CMR okres przedawnienia wynosi 1 rok i liczony jest począwszy od upływu trzymiesięcznego terminu od dnia zawarcia umowy przewozu. Natomiast biorąc pod uwagę art. 32 ust. 3 Konwencji CMR, który brzmi „Z zastrzeżeniem postanowień powyższego ustępu 2, zawieszenie przedawnienia normują przepisy prawa obowiązującego sąd rozpatrujący sprawę. To samo dotyczy przerwania biegu przedawnienia.”, to zastosowanie znajdzie w przypadku rozpatrywania sporu przez polski sąd art. 77 ust. 4 prawa przewozowego, zgodnie z którym bieg przedawnienia zawiesza się na okres od dnia wniesienia reklamacji do dnia udzielenia odpowiedzi na reklamację i zwrócenia załączonych do reklamacji dokumentów, nie dłużej jednak niż na okres przewidziany do załatwienia reklamacji czyli okres 3 miesięcy (zgodnie z art. 75 ust. 2 pr. przew.).
Sama Konwencja CMR nie definiuje pojęcia „reklamacja”. Próbę wyjaśnienia tego pojęcia podjął Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 05.12.2003 r. (IV CK 264/02). Zgodnie z wyrażonym w tym orzeczeniu stanowiskiem „Konwencja CMR nie stawia […] żadnych wymogów odnoszących się do nazwy pisma, zawierającego reklamację. Pismo to może więc być nazwane „reklamacją”, ale także „wezwaniem do zapłaty”, „żądaniem zapłaty”, czy w jakikolwiek inny sposób, może też nazwy nie zawierać wcale. Istotna jest bowiem nie nazwa pisma, ale jego treść, z którego w sposób nie budzący wątpliwości powinien wynikać tytuł dochodzonego roszczenia.” Zgodnie z tym np. skierowanie wezwania do zapłaty można traktować jako spełniające wymóg zgłoszenia reklamacji. Reasumując okres przedawnienia na gruncie CMR może wynosić nawet półtora roku od wykonania umowy przewozu, a co istotne, o czym często przewoźnicy zapominają wydłużony okres przedawnienia może dotyczyć zarówno przewoźnika, jak i zleceniodawcy. Jeżeli świadczą Państwo usługi w sektorze transportowym, zapraszamy Państwa do nawiązania współpracy z naszą Kancelarią.
